en opgegroeid met de liedjes van Shaffy. Een fan was ik niet, daarvoor was ik nog te klein. Maar toen ik over hem ging lezen ging Shaffy mij steeds meer intrigeren. Als jongetje van 6 is hij in zijn ééntje op de trein gezet, daarna in een weeshuis terecht gekomen en via vele omwegen uitgegroeid tot een fenomeen. Hoe kan je leven verlopen, dacht ik. En hoe bepalend zijn je omgeving en de mensen die je ontmoet wel/niet voor de keuzes die je maakt. Deze gedachten heb ik geprobeerd te verbeelden in mijn werk.”

Na een korte toespraak door Hoite en Marjan zelf, zet zij de lichten van haar kunstwerk aan. Terwijl het werk zich opbouwt zien we het portret van Shaffy steeds meer vorm krijgen doordat de gekleurde lijnen één voor één oplichten. Bij het zien ervan komen ook de reacties. Die zijn overwegend positief: “Indrukwekkend” en “wat groot!”

“Die lijnen geven kleur aan het grijze station. Jammer dat er niet een zelfde kunstwerk bij de andere ingang hangt!”, aldus een ondernemer uit de buurt. Veel mensen gaan een paar keer met de roltrap op en neer om meer te kunnen zien en lezen. Ze vinden het een verrijking voor de buurt.

Onno van den Muysenberg, projectleider kunst Noord/Zuidlijn merkt op: “Het leuke is dat je elke keer dat je de metro neemt, weer een ander deel van het kunstwerk ziet. Zo gaat het niet snel vervelen en krijg je iedere keer een verse portie kunst, voor de prijs van een metrokaartje!”