Het einde van de stoomlocomotief
Na de oorlog werd het plan om zo snel mogelijk afscheid te nemen van de stoomlocomotief weer opgepakt. Veel trajecten voor personenvervoer kregen bovenleiding voor elektrische treinen. Voor goederenvervoer lag dat anders. Er waren zo veel grotere en kleinere spoorlijnen die alleen voor goederen werden gebruikt. Fabrieken en havens hadden eigen verbindingen met laad- en losstations. Het was ondoenlijk om ook al die sporen te elektrificeren. Daar hadden altijd stoomlocomotieven gereden. Om alle stoomlocomotieven te vervangen lieten de Nederlandse Spoorwegen twee grote series diesellocomotieven bouwen, de 2200 en de 2400. Van de laatste serie is de NS 2424 bij de SGB terecht gekomen.

Simpel, eenvoudig en sterk genoeg
De 2400-locomotieven werden in het hele land ingezet. Ze zijn simpel te bedienen en eenvoudig te onderhouden. Ze zijn tamelijk licht waardoor ze ook op kleinere verouderde trajecten zijn te gebruiken. Bovendien kunnen ze scherpe bochten nemen. De 2400 is niet zo snel en ook niet bijzonder sterk. Maar in de gevallen waarbij dat een probleem was werden er gewoon twee locomotieven ingezet, die bediend werden door één machinist. Dat werkte prima. Met de komst van de NS 2400 was de Nederlandse economie weer vol op de rit. De stoomtreinen verdwenen. De oorlog had plaats gemaakt voor nieuwe mogelijkheden.

De bloei en afname van goederenvervoer per trein
De economische groei tijdens de wederopbouw vroeg in heel Nederland om oplossingen voor transport. Steenkool uit Limburg, fruit uit de Betuwe, olie uit Drenthe, gas uit Groningen, suikerbieten uit Zeeland en staal van de Hoogovens, de distributie van allerlei goederen gebeurde over het spoor. De meeste stations hadden een losweg: een spoortje waar de goederenwagens konden worden geladen of geleegd. Goederenwagens waren er in alle soorten en maten. Iedere plek van betekenis had wel een spoorverbinding. Er waren toen veel meer verbindingen dan nu. In Zuid-Beverland reed er tijdens de suikerbietenoogst dagelijks een goederentrein over de ringlijn. In de jaren 1940 en 1950 stond er daarom altijd een opgestookte stoomlocomotief klaar in Goes. Er was als reserve ook nog een 'koude locomotief', maar om die aan de praat te krijgen kostte veel tidj. Uiteindelijk kwam daar een 2400 voor in de plaats. Toen vanaf de jaren 1960 de snelwegen in Nederland steeds beter werden en later goederen ook per vliegtuig naar het buitenland gingen werd de rol van de trein voor goederentransport kleiner en kleiner. Steeds meer spoorlijnen verdwenen en stations werden gesloten.

Terug naar Frankrijk
Nadat de Nederlandse Spoorwegen de setie 2400 uit dienst nemen, is het werk voor tientallen van de locomotieven nog niet ten einde. Ze worden verkocht aan de Franse spoorwegen om te helpen bij het aanleggen van de hogesnelheidslijn voor de TGV. De NS 2424 die in Goes staat was één van die locomotieven. Na het werk aan de hogesnelheidslijn werd hij doorverkocht en reed een tijdje voor een Franse maatschappij. Uiteindelijk kwam hij naar Goes, waar hij is hersteld in dezelfde kleuren als waarin hij ookit uit de fabriek kwam.