Wonen in een wagon
Na de oorlog was er een groot tekort aan woningen. Terwijl er nieuwe huizen werden gebouwd, moesten er tijdelijke oplossingen komen. Er werden barakken gebouwd en mensen woonden bij elkaar op zolder. Ook oude treinen en trams werden gebruikt om in te wonen. Het personeel van de Nederlandse Spoorwegen moch oud materieel kopen om er een nieuwe bestemming aan te geven. Soms maakten mensen van een oude goederenwagon een schuur, maar er waren tientallen mensen die er een huis van maakten. Sommige treinwoningen stonden nog op wielen of kregen een tuin.

De woningnood had verschillende redenen. In de vijf jaar dat de oorlog duurde was er niks bijgebouwd, maar er waren wel veel huizen kapot gegaan. Bovendien waren er meer mensen die een woning nodig hadden. Er kwamen veel jonge gezinnen bij en de Nederlanders die in Nederlands-Indië hadden gewoond kwamen weer hier wonen na de Indonesische onafhankelijkheid. Uiteindelijk duurde het tot ver in de jaren 1960 voordat het grootste tekort was aangevuld. Wonen is altijd een belangrijk thema geweest in Nederland, ook nu is het voor starters soms lastig een passende woning te vinden. Woningnood is van alle tijden.

Toen dit huis nog een rijtuig was
Dit rijtuig is gebouwd in 1904 en werd gebruikt voor reizen naar het buitenland. Het rijtuig werd gebouwd in opdracht van de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij. Toen dat met de Staatsspoorwegen samenging in de Nederlandse Spoorwegen kreeg het rijtuig een nieuw nummer. Eerst heette het HSM C1852 en daarna NS C 7032.

Het was een rijtuig met acht coupés en 64 zitplaatsen voor de 3e klasse. Dat waren de goedkoopste plekken in de trein en je zat op houten banken. Het is een van de eerste zogenaamde doorgangsrijtuigen. Dat wil zeggen dat er aan de uiteinden van het rijtuig deuren zaten waardoor je naar een ander rijtuig kon lopen. Dat is nu heel normaal, maar bij oudere treinen had iedere coupé een eigen deurtje dat rechtstreeks op het perron uitkwam.

Met zijn leeftijd van bijna 120 jaar oud, is dit rijtuig de oudste van zijn soort dat bewaard is gebleven in Nederland. Als het geen woning was geworden, was hij er waarschijnlijk niet meer geweest.

In tweeën
Deze treinwoning werd na de oorlog als noodwoning neergezet aan de Cartesiusweg in Utrecht. Met één groot verschil: het rijtuig was toen nog uit één stuk en meer dan 18 meter lang. In 1964 moest het rijtuig weg om ruimte te maken voor echte huizen en het werd verkocht. De nieuwe eigenaar wilde er ook in gaan wonen, maar dan 50 kilometer verderop in Voorthuizen (Gelderland). Voor het gemak heeft hij toen het rijtuig in twee stukken gezaagd en die één voor één op een boerenkar verhuisd.

Op de nieuwe bestemming werden de twee delen in een hoek geplaatst, met een nieuwe hal als verbindingsstuk. Een woning met tweevleugels, precies zoals hij nu bij de SGB in Goes staat. Tot 2012 heeft er een gezin in gewoond.